Kelimeler: yusuf

Yusuf kelimesi cümle içinde nasıl kullanılır?

281. Yusuf bunun farkına vararak yavaşladı ve etrafına bakına bakına yürümeye başladı.

282. Yusuf bu tebessümden memnun olacağı yerde korktu, hatta biraz da tiksindi.

283. Yusuf bu yarım ve manasız cümleleri tamamiyle anlamış gibi cevap verdi:

284. Yusuf cevap verecekti, Salâhattin Bey eliyle işaret etti, onu susturdu ve:

285. Yusuf derin bir nefes aldıktan sonra, kendi kendine söyleniyormuş gibi, sordu:

286. Yusuf gocuğuna bürünmüş, hızlı adımlarla AşağıV.ırşıdan geçerken Hacı Eteme rast geldi.

287. Yusuf henüz çocuk addettiği karısından bu sözleri duyunca azıcık hayret etti.

288. Yusuf içinden: Ulan, bizi kap] dışarı edeceksin, lafı ne diye uzatıyorsun?

289. Yusuf kapıyı itip eşikte belirince bütün odadakiler evvela hareketsizce birbirlerine baktılar.

290. Yusuf Muazzezin yüzüne dik dik bakarak: Neden geldin diyorum, Muazzez, dedi.

291. Yusuf o zamana kadar duymadığı bir pişmanlıkta ve: Ne diye geldim?

292. Yusuf ta yavaş yavaş yabancılık kayboluyor ve etrafına katışmak temayülleri beliriyordu.

293. Yusuf un cevap vermesini beklemeden aklına gelen başka bir şeyi soruyor,

294. Yusuf un gözleri tekrar kıza ilişince onun hep kendisine baktığını gördü.

295. Yusuf un ve Muazzezin hayattan bir tek istekleri vardı: Beraber olmak...

296. Zaten biraz yaramaz olan Muazzez, Yusuf olmasa evin altını üstüne getirebilirdi.

297. Yusuf onların bu incelmiş alaylarından da bir şeyler anlayamadı, fakat bir gün, kendisi hakkında yine manasını anlayamadığı bir şeyler söyleyen ve bu pek de Yusuf un lehine olmayan sözlerle etrafındakileri güldüren Karabaşın Mehmet ismindeki bir çocuğa Yusuf birdenbire iki kuvvetli yumruk ekleştirdi.

298. Anamın başı için söylüyorum Yusuf, artık sen benim için babamdan, kardeşimden ilerisin...

299. Babası tulumbada elini yüzünü yıkarken Yusuf yukarı çıkıp odada pencerenin önüne oturdu.

300. Ben de insanım Yusuf, ben de etten ve sinirden yapılmış bir mahlukum.