Kelimeler: çocuk

Çocuk kelimesi cümle içinde nasıl kullanılır?

1. Ali kötü çocuk değildir.

2. Çocuk ölenlerin oğlu idi.

3. O daha çocuk, demedin mi?

4. Ya, koca adam çocuk gibi ağlarmış.

5. Alinin birçok taraflarının hâlâ çocuk olduğu muhakkaktı.

6. Çocuk değil misin, helbet evin şatafatı gözünü alacak.

7. Sonra siyah ve çocuk gözlerini karşısındakine dikerek fısıldadı:

8. Birkaç küçük çocuk kapılarının eşiğine oturmuş sütlü mısır yiyorlardı.

9. Bunun altından sanki bir çocuk ruhunun aydınlığı dışarı vuruyordu.

10. Muazzezin vücudu bir çocuk kadar hafif ve ince idi.

11. Sen de böyle çocuk gibi düşünme de, biraz ağırbaşlı ol.

12. Çocuk ehemmiyet vermek istemeyen bir tavırla başını salladı ve elini uzattı:

13. Evvela bir korku, sonra müthiş bir acı onun çocuk yüzünü kapladı.

14. Neye uğradığını bilemeyen çocuk, ağzı kan içinde iki kere yerde yuvarlandı.

15. Yusuf henüz çocuk addettiği karısından bu sözleri duyunca azıcık hayret etti.

16. Kaç defa Salâhattin Beye: Bey, bu çocuk senin başının derdi demez miydim?

17. Konuşamıyor ve gözleri, derdini anlatamayan bir çocuk çırpıntısı ile, kızına koşmak istiyordu.

18. Küçük ve zayıf çocukları daima himaye, mahalledeki çocuk münazaalarını güzellikle, olmazsa zorla halleder.

19. Çocuk anlamayan gözlerle bu alelacayip hareketlere bakarken, ağlamaklı bir ses kulağının dibide vızıldamaya başlardı.

20. Çocuk onu iki eliyle ve şiddetle iterek yorganların üstüne kapandı ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.